Mensen die mij al wat langer kennen, weten dat ik zeer geïnteresseerd ben in muziek w.o. dansmuziek en dans, o.m uitheemse dansen, waar ik op geattendeerd werd toen ik 10 jaar was. Door mijn Heeroom (een broer van mijn moeder, die destijds als missionaris in de Congo werkte op een jongenskweekschool.)  Hij maakte zwart wit filmpjes. (hoe? )Anyhow, hij draaide die filmpjes, waar zwarte mannen (geen vrouwen) wild dansten op de sound van drums ,boomstammen, en de tamtam, hun gezichten waren beschilderd, ze dansten ritmisch, en sprongen hoog op en neer. Ik wist niet wat ik zag. Daarna ben ik altijd wel geïnteresseerd gebleven in dans, heb jaren lang een abonnement gehad op de voorstellingen van het Nederlands danstheater, ik kocht videobanden van street dance en keek op TV naar danswedstijden.

En oh wat een geluk, toen ik merkte dat mijn dochter al vroeg interesse vertoonde in dans en het zelf ook uitvoerig beoefende. Bij de buitenschoolse opvang (die net was op gericht)kreeg ze haar eerste oorkonde( van crêpepapier) omdat ze zomaar een eigen dans improviseerde op muziek van Abba. Ook op het lyceum deed zij (natuurlijk) aan dans en ik bewonderde de gratie en de vrijheid die ze daarbij tentoon spreidde. Toen ze samen met mij naar een film keek over Pina Bausch, was ze achteraf sprakeloos. (ik ook hoor)

Afijn: mijn dochter werd psychotisch na een verbroken relatie met haar vriendje Remco (zij was ervan overtuigd dat ze ooit zouden trouwen en kinderen krijgen…) en de rest is history . Het was de opmaat tot een ernstige vorm van schizofrenie daarna is ze nooit meer uit het psychiatrisch circuit gekomen.
Wel kreeg ik een schoonzusje die heel goed en prachtig kon dansen, (Ball room). Een natuurtalent, als zij met haar vader danste was het alsof ze over de vloer zweefde. Omdat haar man (mijn jongste broer) geen dansante aanleg heeft , heb ik haar nooit meer zien dansen. Jammer , jammer, als iemand zijn of haar talent niet volledig uit kan bouwen of benutten.

Door die interesse ,kijk ik ook op straat nog altijd naar straat- dansertjes . Gisteren zag ik ze oefenen met een muziekinstallatie die aan een karretje vastzat onder het afdak bij de Hogeschool. De muziek was heel hard, ze dansten en maakten zeer veel capriolen. Sommigen hadden duidelijke aanleg. Terwijl ik stond te kijken vroeg een van hen, “maken we teveel lawaai mevrouw?”

Nee ,oh nee, ik vind het mooi, dans , dans door, zo lang als je kunt!