“Enkele mensen uit de faculteit Letteren aan de UGent zijn een gemeenschappelijke, opbouwende poëzie-uitwisseling gestart. Ze is eenmalig en we hopen dat jij zal deelnemen.
We kiezen mensen van wie we denken dat ze poëzie-minded zijn en willen deelnemen gewoon om er plezier aan te beleven.
Stuur een gedicht naar de persoon die hieronder op nummer één staat – ook wanneer je die niet kent. Je hoeft het gedicht niet zelf te schrijven. Etc etc”
Zo gaat deze brief door . Ik vind (M) vind het een heel leuk initiatief hoewel ik zelf bij dit soort ketting brieven al snel de kluts kwijtraak.
Wat moest ik ook alweer doen en hoe kom ik aan 20 mailadressen (ik moet nl. doorsturen) van gedichten liefhebbers.
Maar het blijft een mooi initiatief in in dit bizarre tijdperk van’ contact-onthoudingen.’
Ik vind het ook heel lief van de betrokken FB vriendin A, die dit naar mij toestuurde! Het betekent hoe dan ook dat je nog leeft en nog niet in een onzichtbare quarantaine bunker bent beland.
Alleen……………..zit hier toch ook een klein addertje onder het gras , voor mij dan.
Want wie is eigenlijk met dit leuke initiatief begonnen? Ik heb deze brief nl al 4 x gekregen————3 x vanuit taalpodium en deze vierde dan vanuit de Universiteit Gent. En de derde persoon van Taalpodium stuurt deze brief gewoon als of hij het zelf heeft bedacht.
En dat stoort mij dan. Ik zal best een halve calvinist zijn….Kijk: Ik had vroeger 5 jaar lang een column in het Utrechts Nieuwsblad , daar kreeg ik veel reacties op. Maar er waren ook mensen veak vrouwen die hele stukken uit mijn column haalden en dat gewoon zonder bronvermelding onder hun eigen naam publiceerden in een ander verband. Ik vond en vind dat plagiaat, een soort diefstal.
Ik had het er toen over met mijn toenmalige hoofdredacteur nl : Max Snijders en die gaf mij gelijk en publiceerde zelf onder zijn eigen naam een boze reactie hierop. Ik ben het (nu jaren later) nog steeds met hem eens.
