Het bericht over mijn oudste broer- toen ik in Kroatië op een terras zat, dat was voor mij een schok. Was vroeger echt een spring in het veld. ADHD zouden ze tegenwoordig zeggen.
Hij was zo mooi, (nu nog) lenig , met een prachtig getinte huid, stralend lachend ,bovenop de zogenaamde piramide van zijn turnvereniging Excelsior.
Hij was eigenlijk de enige in mijn vroege jeugd die zich van mij bewust was.
Mijn moeder die dol op hem was ,zag mij als te vroeg geboren , kind in de ijskoude winter, zonder verwarming minder zitten. Ze had al zoveel aan haar hoofd dat ze er toen niet zo makkelijk voor mij kon zijn.

Afijn, mijn lieve zachtaardige broertje was er dan wel. Maar die moest opeens naar kostschool: naar de Broeders van Bleyerheide (waar wij tijdens de beerput van seksueel misbruik….opeens weer van alles over lazen…) Ik bleef alleen achter, hij moest met alle ingenaaide merkjes in zijn onder goed , als een modelkind terugkomen geloof ik. Dat gebeurde niet. Het was geen studiehoofd en ook de beweeglijkheid bleef. (“zit toch eens stil”was aan dovemansoren gericht ) Dit terzijde.

Dat bericht dus over hem, hij rijd al 50 jaar paard en is heel lief met zijn paarden- was schokkend, om dat in een cafeetje in Kroatië tot me te nemen. Ik las het volstrekt bij toeval op FB van een neef. “Noël van paard gevallen- met gebroken ruggenwervels, gebroken ribben, gescheurde long etc. op de I.C.”
Het is onduidelijk wat er gebeurd is, wandelaars hebben hem gevonden begrijp ik, hij lag buiten westen in het veld. Ik denk dat het paard (toch gauw zo’n 600 kg) op hem gevallen is, Maar waardoor?? Ik stelde mij dat beeld vaak voor tijdens de vakantie en dan liepen de koude rillingen ondanks de hitte over mijn rug.

Weet inmiddels dat het totale herstel misschien wel een jaar kan duren. Een jaar ? Op de eeuwigheid is een jaar en druppel, maar bij leven, zal het hem zwaar vallen.

Gek, dat je door zo’n voorval merkt dat je een (onzichtbare ) band met iemand hebt.
Hoewel het niet (meer) wederkerig hoeft te zijn, want ik merk ook, dat het leven dat je leidt en de mensen in je directe omgeving, je gaandeweg kunnen “veranderen”.of van iemand kunnen vervreemden.
Heb trouwens ook nog een overleden broertje en nog een broer. De jongste. Hij werd geboren toen ik al 8 was, en toen ik 18 was, verliet ik het huis. Dus ik heb hem maar 10 jaar van mijn leven, van dichtbij meegemaakt. Was een heel ander , veel rustiger mannetje als kind. Hij heeft dan ook anders ingekleurde herinneringen aan onze jeugd.