Met 1001 naar het Antoniuszkhs in Nieuwegein gereden voor een behandeling (van hem) bij de pijnpoli. Daarna hem , plus Yaris ,weer teruggebracht naar zijn woongroep.

Ik zou (en zal) naar de aftrap van poëzie plaquettes bij Halewijn op de Hof o.l.v Lucas Bolsius en als fan van Henk de K. die een plaatje op het Havik krijgt.  Hij (Henk) is jaloers op mijn stuk in de krant en ik ben jaloers op zijn uitverkiezing en zo houden we elkaar vrolijk scherp. Anyhow, vanuit de polder dus de bus naar huis gepakt.

Maar ai, ai, ik had vanwege het feit dat ik mijn rijbewijs moest meenemen de verkeerde tas gepakt. En vervolgens zat daar niet mijn buspas in.  De chauffeur laat me eerst doorlopen om te zoeken in mijn tas, maar daarna moet ik toch echt gaan bekennen dat ik mijn pasje niet heb, wel mijn betaalpas, maar daar kan hij niks mee. Een kaartje tot de Brabantse-straat kost 2, 75€ , — (?) Dat heb ik dus niet.  ‘Dan moet u nu eruit zegt hij, ik kan het risico niet lopen als er controle komt kost het u een hoop geld en ik kan mijn baan kwijt raken.’

Ik besluit op eigen verantwoording nog even te blijven zitten. Maar na een paar haltes waarbij ik steeds oplet of er geen controleur instapt, ga ik er toch maar uit. Dan maar lopen naar het Meander zkhs, daar kan ik vast wel pinnen.    Nee , helaas dat kan daar niet, vervolgens vraag ik in het restaurant of ik iets kan kopen en dan 2, 75 extra pinnen. Oh nee, wij mogen geen geld extra geven dan klopt de kas niet meer. (?) Dan naar de receptie, die willen me wel helpen ,maar zij hebben ook geen geld.   ‘Ik loop wel mee naar de Ako’ zegt de receptioniste, ‘daar helpen ze u vast.’ Maar ook daar vangen we bot.

‘Wat is er aan de hand’ vraagt een vrouw die achter mij in de rij staat, nou zus en zo.‘Kom , zegt ze dan help ik u,’ meteen komen er nog twee dames uit de rij en ze lopen naar een stapel boeken, daarop worden de portemonneetjes om gekeerd. ‘We leggen gewoon botje bij botje’, zegt de vrouw die het initiatief tot deze crowdfunding heeft genomen.   Met een hand vol kleine muntjes, kan ik terug naar de bus. Hartverwarmend.

Net toe ik begon te denken dat hulpvaardigheid misschien niet meer van deze tijd is, werd dat feit geloochenstraft.