Deze titel ontleen ik aan een mailtje dat Oeke Kruythof
(dichteres uit Utrecht, die haar gedichten ook vaak in het Engels vertaalt) mij vanavond stuurde.
Toevallig, want ik was me zelf nog aan het verbazen over een beeld dat ik afgelopen middag (zondag) zag.
De lucht was prachtig blauw en helder, een mooi moment om erop uit te gaan. Wij maakten een wandeling rond een prachtige vijver, voor een deel grenst die vijver aan een woonwijk met villa’s.
In een van die villa’s, grote ramen zonder gordijnen en dus kon (moest?) je ongegeneerd het dure interieur bewonderen.
Op twee designstoelen zaten de vader en de moeder, op een designbank zaten drie kinderen. Alle 5 deze personen waren verdiept in hun apparaten.
I-phone- I-pad en wsch iets met een spelletjes programma. Apparaten, blik naar beneden.
