Je moet toch wat en een knappe Amish jongen
Het schiet nog niet erg op met Corona en daarom besloot ik deze middag met een prachtige herfstzon buiten, er maar op uit te gaan en er weer het beste van te maken.
In de stad, via het centrum volgde ik de smalle steegjes die ik eigenlijk nooit bezocht, en kijk er duiken heel wat zogenaamde “koffie to go” tentjes ,op als je koffie kunt zetten en als je een deur met een tafel als toon bank hebt, dan kun je zomaar een kleine middenstander worden.
Ik probeer wat van die zaakjes uit, en ook hun overige aanbod, warme crepes, wafels met slagroom en kruiden thee .
Maar er zijn ook andere creatieve geesten aan het werk, zoals op de hoek van een nieuw restaurantje dat ik ook nog niet ken, is nu een soort winterport chaletje verschenen met daar binnen een toonbank en een gastoestel mat pannen en mandjes met verse groenstes.
En wat is daar te koop? ‘Verse snert biological’ met en zonder vlees staat op een bord.er hangt een heerlijke Selderie – geur en er klinkt een lekkere beat op de achtergrond die uit een heel kleine geluidsinstallatie komt.
“Wat is dat voor muziek die je hebt opstaan” vraag ik aan de jonge kok die met zijn rug naar me toe staat.
Hij draait zich om en ik kijk in een prachtig gaaf Amish koppie. Een jonge man met helder blauwe ogen ,een sensuele mond en dik blond haar in een bloempot coupe . Oh yeah miss, die muziek ? dat is Ray Charles ik ken hem nog niet lang, misschien valt hij goed bij 100 jarigen ,maar ik luister graag naar him.” En dit alles met een half amerikaans accent.
Oh ahum nu hoor ik wsch tot de 100 jarige doelgroep. “IK wil wel een bakje van die snert mee nemen, zonder vlees ! “ Ik voel dat ik bloos en hij bloost ook
Het gas onder een grote pan wordt hoger gedraaid hij snijdt nog wat prei klein. Werk je hier al lang vraag ik.No madam ik ben hier een maand, maar ik wil hier graag blijven ik ga muziek studeren. “ Je hebt een leuk accent en door je kapsel doe j mij wat aan een Amis bewoner denken.”
Hij bloost weer ik zie hem denken wat een brutale dutch oudere .. “Ik was Amish vroeger, zegt hij maar ik zoek een andere leven , en nu ben ik hier . Je moet toch wat.”
Ik knik , ja je moet toch wat
Met een warm bakje snert , in mijn shopper, het geluid van Ray Charles in mijn oren en de blauwe Amish ogen in mijn geheugenkaart, loop ik over de stads- singel terug naar huis..
