We hebben het weer overleefd. Zucht van opluchting. Op eerste kerstdag kreeg ik een mailtje van een schrijvende collega, zij was ook alleen, omdat haar kinderen dit jaar bij haar ex-man waren voor de kerst. Volgend jaar is zij weer “aan de beurt.” Nou daar wordt dan tenminste nog gerouleerd……

Zij schreef:

Kerst is versmald tot een familiefeest (en alleen degenen die echt welkom zijn mogen erin.) Kerstmis vieren zonder een diepverankerd geloof in de verlosser is sowieso een wat onzinnige zaak. Kerstfeest zonder besef van de menselijke zondigheid dito. Verreweg de meeste mensen geloven in het een noch het ander. Dus is Kerstmis ‘sfeer’ geworden, louter sfeer en commercie. “   (een paar woorden hierin heb ik aangepast, maar zij leest dit op gegeven moment wel, dus dat geeft niet.

Aangezien diepgelovige kennissen van mij, uit mijn appartementen- complex, Kerst zonder kerkbezoek een soort verjaardag zonder jarige vinden….stuurde ik hen bovenstaande tekst door.

Kreeg meteen reactie:   “De tekst van je vriendin is de spijker op de kop. Gooi niet alles weg. Behoud het goede. Vanmorgen was onze dominee (zij zijn protestant en ik ben slechts een humanist. Ms) daar ook duidelijk over. Over de echte betekenis van kerst. Vanmiddag hoorde ik Antoine Bodar (als katholiek en zeer aimabel mens) vanuit Rome exact dezelfde essentie meegeven als de dominee dat s’ ochtends had gedaan hier in Amersfoort. De echte betekenis en geen sfeertje snuiven. Het is niet try to feel good, maar try to be good.  Leuk , mooi en lekker is wel meegenomen, maar aan het eind blijf je altijd met lege handen of met een kater achter.”

Zo, dat was niet gering . Ik zocht aangespoord door hun overtuigingen nog even wat op:      “Met Kerst wordt herdacht dat Jezus, de zoon van God, als mens werd geboren. Dit was nodig om verzoening te brengen tussen God en de mens. De relatie tussen God en de mens was stukgemaakt door de mens.”Alles bij elkaar bijna een theologisch traktaat, ik ga over al deze dingen nog eens nadenken.

Voor ons zelf was Kerst (ondanks de dwang, de terreur,) een opdracht : probeer er iets van te maken, ook nu. En dat wilde ik ook o.m. voor 1001, die in dit afgelopen jaar helaas weer menig keer door zijn lichaam in de steek gelaten werd…) . En ook mijn eigen jaar liep fysiek en emotioneel gesproken niet altijd over rozen. En als het al rozen waren, dan kwamen daar , getsie….toch ook weer de littekens van de doornen bij.   (maar ik heb ook veel liefs en fijne momenten mogen mee maken. !)

We gingen met kerst lunchen op het terrein van de wagenwerkplaats en daar werden we tenminste hartelijk Welkom geheten. Je zou dit welkom nep kunnen noemen, want we betaalden immers zelf voor die lunch. Maar het welkom voelde niet nep.  En achteraf kregen we van Y. de gastvrouw een heerlijke gratis kop koffie met chocolaadjes aangeboden. (dat was nl. niet inbegrepen…)    “Voel het als een stukje verbinding” zei ze heel lief tegen mij en ik dacht : zou ze helderziende zijn?

Op zoek naar verbinding dat is nl. iets, waar ik al en paar jaar mee bezig ben, en waar ik zelf graag in investeer en voor open sta. Misschien is het daarom niet raar dat ik 68 kerstkaarten kreeg? Dat vervult me naast de gewone eenzaamheid (van: er was weer geen plaats voor ons in de familieherberg) toch ook met dankbaarheid.

Vanavond ga ik Kafka weer eens lezen, nl: de gedaanteverwisseling.     Het verhaal van Gregor Samsa die op een nacht in een insect veranderd. Wat er dan gebeurt en hoe zijn omgeving op hem gaat reageren vind ik zowel shocking, treurig en absurd tegelijk.  Het gaat over angst, en eenzaamheid als je je niet precies aanpast en daardoor anders “wordt” …..over agressie, en sadistische martelingen, lichamelijk en geestelijk. Hierom is het boek volgens mij ook voer voor psychologen.   Waarom doen mensen elkaar zoveel aan als je niet precies in het plaatje past. Kennelijk niet echt o.s.m…wordt wellicht gedacht.  Ja. Ook met kerst.

Nu maar zo opgewekt en nieuw mogelijk op naar 1 januari.      Indachtig de tekst die T&H uit Utrecht ons als kerstwens stuurden:  “We worden niet ouder met de jaren, maar nieuwer met de dag.” (Emily Dickinson)