Was benieuwd naar de reactie en het gedrag dat Slash de kat zou gaan vertonen als hij na 3 weken pension weer thuis zou zijn.
Hij was meteen blij en niet afwerend wat hij na een vorige scheiding wel eens kon zijn. Op het eind van de dag had hij alle bekende plekjes in huis al weer bezocht. In het geheugen van het lichaam (van mens en dier) blijkt veel materiaal te zitten, dat valt me steeds meer op. Vreugde maar ook pijn, ligt daar opgeslagen.
Vannacht droomde ik van iemand. ‘Er sloop in mijn droom een stuk verleden’,( deze zin heb ik van Tine Moniek)..Hij kwam van de trap in een huis waar ik ooit woonde in Utrecht. Wilde via de achterdeur die uitkwam op een tuintje, weg gaan. Hij droeg een gitaar bij zich. (een gitaar?) Ik sprong in zijn armen, iets wat ik in werkelijkheid niet zou kunnen.
Waar de gitaar opeens bleef, dat weet ik niet. Die verdween, samen met het beeld in een soort van onderwereld. Al hoorde ik nog wel zijn stem.
Het is zoals de zin die ik vandaag las , “De stem van La Deutekom zal nu voor eeuwig zwijgen.” Volgens mij zweeg die stem al lang en moest je naar een CD grijpen om haar te horen.
Als er niet eens een CD is om iemand weer eens te kunnen horen. ….een stem die hardop zegt: “Ik ben blij je te zien”, dan laat zo’n droom alleen een pijnlijke afdruk achter.
Los van deze droomwereld –ervaring- is er nu de realiteit van back to bussiness. Onze vakantie is weer voorbij.
Er ligt een mailtje van mijn nichtje die schrijft dat bij haar dochter baarmoederhalskanker is geconstateerd- Baf, welkom thuis. Nu eerst maar even slapen, om de nieuwe week met nieuwe energie tegemoet te treden.
U hoort nog van mij.
